Η Φαιστός βρίσκεται περίπου 62 χλμ νοτιοδυτικά του Ηρακλείου Κρήτης. Χτισμένη σε χαμηλό λόφο και σε υψόμετρο 100 μ. από την επιφάνεια της θάλασσας, περιβάλλεται από τα ψηλά βουνά του Ψηλορείτη, τα Αστερούσια Όρη και τα Λασιθιώτικα βουνά. Ανατολικά και βόρεια της Φαιστού βρίσκεται ο Ληθαίος απ' όπου οι κάτοικοι της εφοδιάζονταν με νερό.

Είναι μια από τις τρεις σημαντικές πόλεις που ίδρυσε ο Μίνωας και αποτέλεσε το δεύτερο πιο σπουδαίο κέντρο πολιτισμού στη Μινωική εποχή. Πολλοί αρχαίοι συγγραφείς έχουν αναφέρει τη Φαιστό. ανάμεσά τους και ο Όμηρος, ο οποίος αναφέρει την συμμετοχή της Φαιστού στον πόλεμο της Τροίας και την περιγράφει ως μια "καλά κατοικημένη" πόλη. Η μυθολογία θέλει τον Ροδάμανθο, γιο του Δία και αδερφό του Μίνωα, να βασιλεύει στη Φαιστό. Η Φαιστός άρχισε να κατοικείται από τη Νεολιθική εποχή και άκμασε πολύ κατά τα μέσα της 3ης χιλιετίας π.Χ., την εποχή του Χαλκού. Η ανάπτυξη της σπουδαίας αυτής πόλης κράτησε έως την ίδρυση και εξάπλωση του ανακτόρου της Κνωσού. Στις αρχές του 2000 π.Χ. η εξουσία της Φαιστού περνάει σε βασιλιάδες κι έτσι μεγάλα παλάτια αρχίζουν να χτίζονται. Το 1900 π.Χ. ιδρύθηκε το πρώτο ανάκτορο, που μαζί με τα υπόλοιπα κτίσματα, είχε έκταση 18.000 τ.μ. Περίπου το 160 π.Χ. ένας μεγάλος σεισμός καταστρέφει την Φαιστό, όπως και την Κνωσό. Δεν άργησαν όμως να χτίσουν ένα νέο, πιο επιβλητικό ανάκτορο, από το οποίο προέρχονται και τα περισσότερα σημερινά ευρήματα. Η πόλη της Φαιστού συνεχίζει να κατοικείται την Μυκηναϊκή εποχή και την Γεωμετρική περίοδο. Στους αιώνες που ακολούθησαν η Φαιστός αναπτύσσεται όλο και περισσότερο. Η έκτασή της μεγαλώνει και αποκτάει πλούτο και αυτοδυναμία. Είναι σημαντικό να αναφέρουμε ότι έκοβε δικά της νομίσματα και υπό την εξουσία της ήταν μέχρι και τα νησάκια Παξιμάδια, που τότε είχαν την ονομασία Λητώαι. Επίσης διοικούσε δύο πολύ σημαντικά λιμάνια της Μινωικής εποχής, τα Μάταλα και τον Κομμό. Γύρω στο 100 π.Χ. η Γόρτυνος, γειτονική πόλη, καταστρέφει και υποδουλώνει τη Φαιστό. Ύστερα από αυτό αρχίζει η παρακμή. Ο αριθμός των κατοίκων αρχίζει να μειώνεται σημαντικά και στα χρόνια της Ενετοκρατίας υπάρχουν πολύ λιγοστά δείγματα ζωής.

Ο πρώτος που ανέδειξε τη θέση της Φαιστού, ήταν ο πλοίαρχος Spratt. Το 1884 άρχισαν οι πρώτες έρευνες από τον Halbherr και η Ιταλική Αρχαιολογική Σχολή τις συνέχισε από το 1900 έως το 1904. Αργότερα ανέλαβε ο Doro Levi (1950 - 1971). Ένα από τα πιο σημαντικά ευρήματα από τις ανασκαφές στην Φαιστό, είναι ο περίφημος Δίσκος της Φαιστού. Τον ανακάλυψε στις 3 Ιουνίου του 1908 ο Ιταλός Λουΐτζι Περνιέ σε υπόγειο δωματίου στο ανάκτορο της Φαιστού και χρονολογείται πιθανώς στον 17ο αιώνα π.Χ. Ο Δίσκος της Φαιστού αποτελεί έναν από τους πιο μεγάλους γρίφους στην ιστορία της αρχαιολογίας, μιας και η αποκρυπτογράφηση αυτών που γράφει πάνω δεν έχει γίνει μέχρι σήμερα, ούτε έχει γίνει γνωστός ο λόγος κατασκευής του. Σήμερα φυλάσσεται στο Αρχαιολογικό Μουσείου Ηρακλείου.