Οταν οι Γερμανοί λιβελογράφοι μάς καλούσαν να πουλήσουμε την Ακρόπολη, τότε όλος ο κόσμος -και όχι μόνο οι Ελληνες- αντέδρασε γελώντας ή και αγανακτώντας με την προσβολή τους. Νομίζουμε θα ήταν περιττό να εξηγήσουμε το γιατί. Να όμως που έρχεται τώρα το υπουργείο Πολιτισμού και βγάζει «ανταγωνιστικό» τιμολόγιο ενοικίασης της Ακρόπολης σαν… πλατό για γύρισμα κινηματογραφικών ταινιών ή ντοκιμαντέρ που θα προβάλλουν, υποτίθεται, την Ελλάδα. Το αν θα… εισπράττει η ιερή αγελάδα του Δημοσίου 1.600 ευρώ την ημέρα και πόσα το λεπτό ανά φιλμ για κάθε γύρισμα δεν φαντάζομαι ότι λύνει σε καμία περίπτωση το πρόβλημα του ελλείμματός μας, αλλά ούτε και καλύπτει τα έξοδα συντήρησης ενός από τα πιο ιστορικά μνημεία του κόσμου. Σίγουρα για περιπτώσεις ντοκιμαντέρ ή επιστημονικών έργων θα έπρεπε να επιτρέπεται η πρόσβαση. Αλλά το να προβάλλουμε ότι έχουμε πιο «ανταγωνιστικές» τιμές για...ταινίες, καλές  ή κακές (ποιος θα τ' αποφασίζει, αλήθεια;), είναι και ανιστόρητο και ΓΕΛΟΙΟ. Εδώ μας μάρανε η ανταγωνιστικότητα; Μήπως να γυαλίσουμε τα Μάρμαρα να δείχνουν πιο σινιέ; Και, το κυριότερο: η στιγμή που επέλεξαν ήταν ΑΤΥΧΕΣΤΑΤΗ. Χειρότερο τάιμινγκ δεν θα μπορούσαν να πετύχουν όσοι προχώρησαν σε αυτή τη ρύθμιση. Είναι σαν να λένε προς τους ξένους επικριτές, επενδυτές και επιβήτορές μας ότι, ΝΑΙ, «ΠΟΥΛΑΜΕ» ΚΑΙ Ο,ΤΙ ΙΕΡΟΤΕΡΟ έχουμε. Το σπουδαιότερο μνημείο που απέμεινε να θυμίζει ότι από εμάς έμαθαν γράμματα οι σύγχρονοι Βησιγότθοι των Βρυξελλών και των αγορών. Σαν να το κάναμε επίτηδες για να στείλουμε ένα μήνυμα παντού ότι τα ΔΙΝΟΥΜΕ ΟΛΑ για τη νέα σύμβαση κ.λπ. κ.λπ. και μάλιστα χωρίς κανείς να μας το ζητήσει επισήμως. Τέλος, όσοι στοιχειωδώς γνωρίζουν από γυρίσματα ταινιών θα έχουν ήδη φρίξει στην ιδέα και μόνο τού πόσες ζημιές μπορεί να προκληθούν. Από την άλλη πλευρά, βέβαια, δεν περιμένεις και τίποτα καλύτερο από ένα κράτος που επιτρέπει δεκαετίες τώρα σε ορισμένες θλιβερές συντεχνίες υπαλλήλων να κλείνουν την Ακρόπολη όποτε γουστάρουν και να ταλαιπωρούν τους τουρίστες επειδή διάφορα αιτήματά τους δεν ικανοποιούνται. Από το ένα άκρο στο άλλο. Είναι να παίρνουν φόρα τα ΜΑΡΜΑΡΑ και να μας πέφτουν κατακέφαλα για να μας αποτελειώσουν εκεί που φτάσαμε. «ΕΝΟΙΚΙΑΖΕΤΑΙ» λοιπόν και επισήμως η Ακρόπολη. Θα μου πεις... «εδώ ο κόσμος χάνεται…». Ναι, ξέρω, τα PSI, τα «κουρέματα», η λιτότητα και όλα όσα συμβολίζουν την όλο και πιο απεχθή καθημερινότητά μας. Πλην, όμως, το αν θα χρειαστούμε ή όχι 10 χρόνια για να ξαναγίνουμε κάτι σαν Βέλγοι και Αυστριακοί ή το αν θα καταφέρουμε να είμαστε «ανταγωνιστικοί» είναι ιστορικά ένα στιγμιαίο θέμα σε ένα έθνος που έχει 3.000 χρόνια Ιστορία. Αλλωστε και όταν δημιουργούσε την Ακρόπολη ή τον στόλο που σταμάτησε τους Πέρσες στη Σαλαμίνα και πάλι χρεοκοπίες είχαμε. Αρα αν θέλουμε να έχουμε ένα κάποιο μέλλον και κάτι για να κρατηθούμε, θα πρέπει να διατηρήσουμε στη ζωντανή εθνική συνείδησή μας ό,τι μπορεί ακόμη να μας κάνει υπερήφανους. Διότι σε όλους τους άλλους τομείς, κυρίες και κύριοι, χάνουμε και ΘΑ χάνουμε πανηγυρικά. Στην προφανή πλέον επιχείρηση της γερμανοκρατούμενης Ευρώπης να μας ΕΞΕΥΤΕΛΙΣΕΙ ΩΣ ΕΘΝΟΣ ΚΑΙ ΓΕΝΟΣ συνολικά, επειδή έτυχε και χρεοκοπήσαμε κι εμείς μια φορά, δεν μπορούμε να απαντήσουμε ούτε με στατιστικά ούτε με άλλα τεχνοκρατικά στοιχεία. Οι μοναδικές μας άμυνες απέναντι σε αυτούς που έχουν χρεοκοπήσει πολύ περισσότερες φορές από εμάς και έχουν πλήξει την ανθρωπότητα με τα φρικτά εγκλήματά τους είναι να κρατήσουμε την εθνική ΠΕΡΗΦΑΝΙΑ μας - με ή χωρίς πολλά λεφτά στην τσέπη. Οποιος τύχει και ταξιδέψει αυτή την εποχή στο εξωτερικό αντιλαμβάνεται τη διάχυτη περιφρόνηση γύρω του προς οτιδήποτε το ελληνικό και συνειδητοποιεί ότι αυτή είναι η πρώτη ΜΕΓΑΛΗ ΜΑΧΗ που πρέπει να ξανακερδηθεί. Αξιοπρέπεια και ΣΕΒΑΣΜΟΣ -για να το πω πιο κατανοητά, RESPECT- στην Ελλάδα. Από εκεί θα ξεκινήσουμε για να ξανακάνουμε όλα τα άλλα. Ομως για να μας σεβαστούν οι ξένοι θα πρέπει να σεβαστούμε πρώτα εμείς τον εαυτό μας. Αλλιώς φοβάμαι ότι το «Focus», η «Bild» και το «Spiegel» θα δικαιωθούν.

ΥΓ.: Ξεχνώ βέβαια πως η σημερινή «Ακρόπολη» των post- Ελλήνων πολιτικών ανδρών είναι… η μονιμότητα και οι 

ΔΕΚΟ. Αυτό είναι το τελευταίο τους ΙΕΡΟ, ο «βράχος» πίσω από τον οποίο έχουν οχυρωθεί και δεν λένε να ξεμυτίσουν με τίποτα. Φτάσαμε στο ΚΑΤΩ ΤΟΥ ΜΗΔΕΝΟΣ και ακόμη δεν έχουν τολμήσει να αγγίξουν τα κομματόσκυλά τους, που όπως βλέπουμε και από το ξετύλιγμα του κουβαριού της μαφίας στη Θεσσαλονίκη έχουν γίνει ΕΝΑ με τα κόμματα - και στα «νόμιμα» και στην παρανομία. Αλήθεια, με τέτοιους ξετσίπωτους πολιτικούς είναι να περιμένουμε ευαισθησίες σε θέματα όπως αυτό της Ακρόπολης;