Όλα αλλάζουν κι όλα τελικά ίδια μένουν. 

Αναφερόμαστε στις κατεστημένες νοοτροπίες, που συνεχίζουν να διακατέχουν ακόμη και σήμερα μεγάλο μέρος αυτού που αποκαλείται ελληνικό πολιτικό προσωπικό. 

Εξηγούμαστε. 

Στο πολυνομοσχέδιο που κατατέθηκε στη Βουλή, στη μία η ώρα το πρωί της Τετάρτης, μπορεί κανείς να βρει το άρθρο 7, το οποίο φέρει τον τίτλο «Ρύθμιση θεμάτων Ταμείου Αξιοποίησης Ιδιωτικής Περιουσίας». 

Η παράγραφος 10 του άρθρου 7 ασχολείται με τη διοικητική αρχή Επιτροπή Εποπτείας και Ελέγχου Παιγνίων (Ε.Ε.Ε.Π.). 

Πρόκειται για την επιτροπή που θα εποπτεύει την αγορά παιγνίων και προβλέπεται να λειτουργήσει ως ανεξάρτητη με διοικητική και οικονομική ανεξαρτησία. 

Από την έναρξη ισχύος του νόμου, τα μέλη της Ε.Ε.Ε.Π. συνεχίζουν τη θητεία τους μέχρι την προβλεπόμενη από την πράξη διορισμού λήξη της. 

Στην ακριβώς επόμενη παράγραφο, την 11, αναφέρεται ότι «με απόφαση της αρχής μπορεί να ιδρύονται παραρτήματα σε άλλες πόλεις της Ελλάδας, εφόσον αυτό είναι αναγκαίο για την αποτελεσματικότερη άσκηση των αρμοδιοτήτων της». 

Ίσως είμαστε άδικοι, αλλά μας είναι δύσκολο να κατανοήσουμε γιατί η... ανεξάρτητη Επιτροπή Εποπτείας θα πρέπει να ιδρύει παραρτήματα σε άλλες πόλεις, πέρα από τη λογική των τοπικών προσλήψεων που διαιωνίζουν τη σχέση του πελάτη-ψηφοφόρου με το κράτος και τον πολιτικό.